[un momento]

Tak, „un”, nie „uno”. Zarówno w hiszpańskim, jak i we włoskim, jedyną poprawną formą jest ta skrócona, mimo że sam liczebnik brzmi „uno”. Przed rzeczownikami jednak ulega on skróceniu i tak powinniśmy mówić „un momento”, jeżeli na przykład chcemy poprosić kogoś, żeby chwilkę poczekał.